راهنمای کامل تهران گردی در نوروز 99 - مجله ویراپارس

راهنمای کامل تهران گردی؛ تهران چیست و کیست و کجاست؟

فضای شهری این شهر هزارتو در اولین برخورد، حجمی سیال از جنس صدا است. یک های و هوی گنگ. رنگ خاکستری را در ذهن تداعی نموده و مانند حجمی برساخته از هزاران هزار زنبور خشمگین با انسان حرکت می نماید و شناور است. این صدای تهران قرن بیست و یکم است. در ایستگاه متروی دروازه دولت، با کمی دقت می توان اجزای این توده را به تفکیک شنید. دو صدای مختلف بیپ از دروازه الکترونیک بلیط خوان. صدای بم یکی از مأموران مترو که به لطیفه دست اول همکارش غش غش می خندد. صدای غرش قطاری که پیش از نمایان شدن از میان ظلمات تونل به گوش مسافران می رسد و از روی جایگاه بلندشان می نماید. صدای قدم های جور واجور بر کف سفید و سنگی سالن. صدای اعلام بلندگو ها و صوت اخطار باز و بسته شدن در واگن و صدای جمعیتی که در حال لولیدن وارد قطار شده یا برای بیرون آمدن، از آن خارج می شوند. با ترک قطار و حرکت در راهروهای مترو و بالاخره خروج از آن و رسیدن به خیابان هم، باز شاهد چنین جمعی خواهیم بود. امان بردن به جایی در تهران که از سر و صدا بری باشد، غیر ممکن به نظر می رسد. ازدحام جمعیت و حیات بی شمار اتومبیل در سطح شهر، برج های سر به فلک کشیده قد و نیم قد، منظره همیشگی داربست ها و حکمرانی بی رقیب خیابان و اتوبان، هر کور سوی روشن زندگی شهری در عرصه عمومی را در حج عظیم آشفتگی خاموش می نماید. کم پیش می آید که جریان آب در جوی های ولیعصر، گنجشک ها روی درختان، صدای خنده آدم ها و موسیقی چند نوازنده خیابانی در تهران به آوایی شنیداری و همی ملاقاتی بدل گردد. هر چند واقعیت های ناخوشایند تهران غیر قابل انکار است اما برای همهمه این صدای مبهم و خاکستری، آوایی هست که مانند یک طناب نجات، آدم را از واقعیت محض فضای شهر می رهاند. این آوا، صدای درون هر کدام از ما است.

راهنمای کامل تهران گردی؛ تهران گنج های پنهان دارد!

عناصر شهری زیر پوسته ظاهری خود، بار سنگینی را بر دوش می کشند. بار تمام روزهایی که در میان شان زیسته ایم. هر یک در تجربه های ما نقشی داشته اند و انعکاس همه این تجربیاتی که زیسته، از در و دیوار شهر می بارد. تماشای شهر بالاخره در یک زمان نا تعیین تمام می گردد و آن وقت است که ذهن آدمی به کند و کاو آن چه دیده و همزاد پنداری با آن دیده ها می پردازد. ما سعی می کنیم تا فضای عمومی شهر را به فضایی خصوصی در ذهن مان تبدیل می کنیم. اگر به جایی مانند کاخ سعدآباد رفته باشیم و با همسرمان یک سبد خوراکی هم به همراه برده باشیم و ساعت ها در چمن های این مجموعه نشسته باشیم، تا سال ها بعد ذهن مان سعی می نماید هزاران قاب از نگاه های رد و بدل شده را بیافریند و با آن ها راه لذت را بپیماید. درست است که تهران انار ندارد، اما کافی است تا پشت فرمان ماشین مان بنشینیم و در هوایی بارانی به پارک ملت برویم و هوایی تازه کنیم و از دست فروش کنار پارک یک ظرف باقالای داغ بخریم و طعم و بوی گلپر را بر سر انگشتانمان تجربه کنیم. کمی حوصله به خرج دادن و از رخت خواب دل کندن، می تواند ملاقات با صخره های توچال نصیب آدم می گردد. دیگر این بماند که تهران، باردار دوران قاجار است و همجنان در آبستن خود صد تهران به جز تهرانی که دیده می گردد در خود جای داده است. حتما باید راهنمای کامل تهران گردی را در دست داشت. دروازه ها، موزه ها، کاخ ها، خانه های قدیمی، شهربازی ها و محله های قدیمی، همگی تهران را به گنجینه ای تمام عیار تبدیل نموده اند که باید برای تماشای هر قسمت از آن روزها و شاید هفته ها وقت گذاشت.

راهنمای کامل تهران گردی (کاخ سعد آباد)

مظهری از شکوه و زیاده روی شاهان قاجار. کاشی به کاشی آن را طراحی های مینیاتوری بی نظیری پر شده است. حیاطی بی نظیر که سرتاسرش را حوض آب و صدها درخت پر نموده اند. کاخ سعد آباد 9 بخش دارد که برای تماشای هر کدام باید بلیط جدا بگیریم. هر کدام از این بخش ها، ارزش خاص خود را برای تماشا دارد. سالن آینه کاخ سعد آباد، اولین شاهکاری است که در مجموعه سعدآباد مقابل چشمان شما قرار می گیرد. در واقع سالن آینه، سالن اصلی کاخ به حساب می آید؛ نگارخانه نیز در کنار همین سالن قرار گرفته است که ویژه حضور نقاشان سلطنتی و نمایش آثار به جا مانده از این هنرمندان بوده است. جالب است که قسمت هایی از کاخ گلستان به ویژه سالن اصلی به دوران صفویه هم تعلق داشته است؛ در دوران قاجار، ناصرالدین شاه به شدت تحت تأثیر زیبایی معماری دوران صفویه در این کاخ قرار می گیرد. لازم به ذکر است معماری دوران صفویه کاخ گلستان گرته برداری از کاخ های فرانسه بوده است. در زمان قدیم به فرانسوی ها قبیله فرانک می گفتند و واژه فرنگ نیز اشاره به این کشور است. این کاخ برای حکومت پهلوی هم مهم بوده و در این دوران تغییرات و بازسازی های گسترده ای در آن رخ داده است.