مینی شعر؛ ای وای از این عمر...
به گزارش مجله ویراپارس، خبرنگاران: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. انسان با خیال زندگی می نماید و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، شعر، حقیقتی است که اگر نمی گردد سراینده آن بود، دست کم می توان خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه های آشنا، ما را با معنایی درگیر می نماید که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساخت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور نمایند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می گردد. گاهی هم شعر ابزاری برای بیان ناگفتنی ها می گردد.
قبلا گزیده ای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی های متفاوت در اختیار شما قرار می دادیم که به خواست شما تصمیم به بازنشر آن گرفتیم. هنوز هم مثل همواره پذیرای پیشنهادات و نقدها شما همراهان همیشگی خبرنگاران هستیم. شما هم می توانید اشعار شاعر محبوب خود را در قسمت نظرات برای ما ارسال نمایید.
***
چنان دستم تهی شده از گرمای دستانت
که این یخ نموده را از بی کسی ها می کنم هر شب
(محمدعلی بهمنی)
ابری که می گذشت به آهنگ گریه گفت: دنیا مکان ماندن ما نیست
(سجاد سامانی)
به گرفتار رهایی نتوان گفت آزاد
(فاضل نظری)
که بی تو سود ما جمله زیان است
(مولانا)
جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست
(خواجوی کرمانی)
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست
(حافظ)
به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن
(سعدی)
راهی به خلوت دل جانانم آرزوست
(صائب تبریزی)
دیوانه تو هر دو دنیا را چه کند؟
(مولانا)
نفس کوچه گره خورده به دستان تو
عطر که می زنی هوای شهر را رقیق می کنی
(فرشاد رستمی)
هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه
(سعدی)
بی عشق نگشاید گره
(مولانا)
سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات
(حافظ)
به انتظار نبودی ز انتظار چه دانی؟
(معینی کرمانشاهی)
هرچه آید به سرم باز بگویم بگذرد
وای از این عمر که با می گذرد، می گذرد
طراح: بهنام رائین
منبع: برترین ها