خبرنگاران نوری: از حجازی عذرخواهی نکردم، اخراج شدم - مجله ویراپارس

نوری یکی از بهترین مدافعان استقلال در دهه 70 محسوب می گردد، بازیکنی که سال ها در خط دفاعی آبی پوشان به میدان رفت.

او در مصاحبه با خبرنگار ورزشی خبرنگاران حرف های جالبی درباره روزهای حضورش و البته جدایی اش از جمع آبی های پایتخت به زبان آورد.

اولین باری که پیراهن استقلال را پوشیدید به خاطر دارید؟

سال 72 بود. البته باشگاه استقلال از سال 66 بدنبال من بود و می خواست مرا جذب کند اما باشگاه های راه آهن، دارایی و گسترش تحت هیچ شرایطی حاضر به صدور رضایت نامه من نشدند و حضورم در جمع آبی پوشان با چند سال تاخیر صورت بگیرد.

کدام بازی بود؟

استقلال با گچ خراسان در استادیوم طرقبه بازی داشت، در این مسابقه برای اولین بار پیراهن استقلال را پوشیدم و البته جنجال عظیمی به همراه داشت.

همان مسابقه که در اواخر بازی نیمه کاره به انتها رسید؟

بله، یک بر یک مساوی بودیم، دقیقه 80 من توپ را از وسط زمین گرفتم و چند بازیکن حریف را دریبل زدم و با بد شانسی توپم به تیرک خورد؛ چند دقیقه بعد و پس از اینکه بازیکنان حریف رفتارهای خشنی انجام دادند و طرفداران گچ خراسان اشیایی را به داخل زمین پرتاپ کردند یکی از طرفداران 2 آتیشه استقلال به داخل زمین پرید و اتفاقاتی رقم خورد که باعث شد بازی نیمه کاره تمام گردد. استقلال باید آن بازی را با پیروزی به انتها می رساند.

خیلی ها می گویند چون استقلال تا دقایق انتهای پیروز به پیروزی نشده بود طرفدار استقلال به داخل زمین آمد تا بازی نیمه کاره به انتها برسد؟

نه این طور نبود. جو خیلی بدی در استادیوم حاکم بود؛ ضمن اینکه استقلال توپ و میدان را به طور کامل در اختیار داشت و در 18 قدم حریف خیمه زده بود. اگر آن اتفاق نمی افتاد به طور حتم به گل می رسیدیم اما در نهایت بازی با رای کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال سه بر صفر به سود استقلال اعلام شد.

چند سال در استقلال حضور داشتید؟

7 سال برای استقلال با جان و دل بازی کردم و روزهای خوبی را با پیراهن آبی پشت سر گذاشتم که برایم فراموش نشدنی است.

چطور شد از استقلال رفتید؟

زمان مرحوم ناصرخان حجازی بود که از استقلال رفتم.

چرا؟

او مرا نخواست.

دلیلش چه بود؟

برای اولین بار است که این حرف ها را بر زبان می آورم؛ ناصر خان مرد عظیمی بود که هیچ وقت او را فراموش نمی کنم و در قلبم جایگاهی ویژه دارد اما یکسری از دشمنان و افرادی که دلشان نمی خواست من در استقلال حضور داشته باشم نزد او رفته و حرف هایی را زده بودند که حقیقت نداشت، متاسفانه ناصرخان باور نموده بود.

بعد چه رخ داد، او حرفی به شما زد؟

ناصر خان قلب مهربانی داشت اما این حرف ها تاثیر منفی روی او گذاشته بود و باور نموده بود؛ می خواست من عذرخواهی کنم اما چون کاری ننموده بودم این کار را انجام ندادم. مدیرعامل استقلال علی فتح الله زاده بود، مرا صدا کرد و گفت در استقلال بمان اما در پاسخ گفتم شخصیت من طوری نیست وقتی سرمربی مرا نمی خواهد در استقلال بمانم.

هیچ وقت در این باره با ناصر حجازی حرف نزدید؟

سال ها از این اتفاق گذشت و زمانی که او سال های انتهای عمرش را پشت سر می گذاشت مرا در استادیوم شهید کشوری دید، به من گفت من بعدها فهمیدم تو ظاهر و باطنت یکی است و درباره ات اشتباه فکر می کردم. ناصر خان من را بوسید و گفت هیچ وقت رنگ عوض نکردی و این برایم قابل احترام است.

پاسخ شما به این حرف ها چه بود؟

گفتم ناصر خان گذشته ها گذشته و من از دست شما ناراحت نیستم و همیشه به عنوان یک استاد برایتان احترام قائل هستم.

واقعا از دست وی ناراحت نبودید؟

صادقانه می گویم ناراحت نبودم و نیستم اما شاید اگر آن اتفاق نمی افتاد سرنوشت فوتبالی من به گونه دیگری رقم می خورد.

مثلا چگونه؟

من سال های بیشتری در تیمی که عاشقانه آن را دوست داشتم بازی می کردم و به طور حتم پس از این که کفش هایم را می آویختم، سرمربی استقلال می شدم.

بهترین خاطره فوتبالی شما از سال های حضور در استقلال چیست؟

بازی برگشت با نوف باخور ازبکستان بود، تازه 7 روز بود مادرم را از دست داده بود، عظیم ترین غم جهان در دلم سنگینی می کرد؛ خدا بیامرز منصور خان پورحیدری به خانه مان آمد و از پدرم اجازه گرفت تا در این مسابقه به میدان بروم، پدرم یک تاجی اصیل بود و گفت برو برای شادی روح مادرت و خوشحالی طرفداران بازی کن. من در آن بازی مامور مهار بهترین بازیکن نوف باخور که بهترین بازیکن ازبکستان بود، شدم و شکر خدا بهترین بازی عمرم را به نمایش گذاشتم و اجازه ندادم او در آن مسابقه حرکتی انجام دهد. یادم می آید در دقیقه 88 و در حالی که سه بر صفر جلو بودیم و اگر یک گل دریافت می کردیم از صعود باز می ماندیم مهاجم ازبکستان با بهزاد غلامپور تک به تک شد اما تکل زدم و دروازه استقلال را نجات دادم تا به مرحله بعد راه پیدا کنیم. همان شب برایم اتفاق خوبی رخ داد.

چه اتفاقی؟

اینکه محمد مایلی کهن مرا به تیم ملی دعوت کرد، عملکردم آن قدر عالی بود که شبانه به تیم ملی دعوت شدم. البته یک بازی فوق العاده دیگر نیز برای استقلال انجام دادم.

کدام بازی؟

بازی برابر الهلال عربستان جدال مهمی بود، سامی جابر و صلاح الدین بصیر مهاجمان حریف بودند. بصیر آن موقع یک میلیون دلار از الهلال پول گرفته بود و تازه به همراهی تیم ملی مراکش از جام جهانی برگشته بود. خدا بیامرز ناصر حجازی می گفت اگر این مهاجم را استقلال داشت در هر مسابقه پنج گل به حریفان خود می زد، من مامور این بازیکن بودم و اجازه ندادم تا 90 دقیقه بازی نفس بکشد.

و بدترین بازی ای که برای استقلال انجام دادید؟

بدون اغراق می گویم در تمام سال هایی که برای استقلال بازی می کردم نه بازی بدی انجام دادم و نه مهاجمی توانست در نبرد مستقیم مرا دریبل کند.