اولین بار است که موتورسیکلت می خرید؟ این نوشته را بخوانید

مهم ترین مزیت موتورسیکلت ها، سرعت حرکت در شهرهای پرترافیک، مصرف سوخت پایین، عبور از معابر باریک، کم هزینه بودن، احتیاج نداشتن به جای پارک بزرگ و… است. در عوض معایب آن خطر بیشتر و ایمنی کمتر، محدود بودن تعداد سرنشینان، آلاینده بودن و… است. اما سوال اصلی این است که موتورسیکلت را به چه منظور می خواهید بهره ببرید؟ پاسخ به این سؤال یاری می نماید که انتخاب مناسبی در میان برندهای موتورسیکلت داشته باشید. کدام برند؟ کدام موتور؟

شاید شما در جستجوهای اینترنتی با دسته بندی های مختلفی در این زمینه روبرو شوید، اما دسته بندی هایی که ما در ایران بیشتر به گوش مان خورده و آن ها را می شناسیم از این قرار است: موتورهای ریس یا مسابقه ای، موتورهای استریت یا خیابانی، موتورهای کراس، موتورهای تریل، موتورهای نیکد یا عریان خیابانی، موتورهای ایندورو، موتورهای بیابانی، موتورهای مسافرتی و اسکوترها. در جدول زیر سعی نموده ایم هم کاربری این موتورها را بیان کنیم و هم نمونه های موجود در بازار ایران را بگوییم.

به حجم موتور هم نگاه کنید

به طور کلی موتورسیکلت ها را بر اساس دو مدل می توان طبقه بندی کرد؛ یکی بر اساس کارکردی که دارند و یکی هم بر اساس حجم موتور. در حقیقت اینکه قرار است شما چه استفاده ای از موتورسیکلت بکنید در انتخاب حجم موتور آن تأثیرگذار خواهد بود. موتورسیکلت ها از نظر حجم به 9 دسته تقسیم می شوند. در جدول زیر کاربری هر یک از این حجم موتورها معین شده است. بد نیست همین جا بگوییم که موتورهای بالای حجم 250 سی سی طبق مقررات در کشورمان پلاک نمی شوند.

کلاچ دار بخریم یا بدون کلاچ؟

کسانی که برای کار و استفاده حرفه ای سراغ موتورسیکلت می روند معمولا انتخاب شان موتور سیکلت های کلاچ دار است، دلیلش هم این است که این موتورها از قدرت بیشتری برخوردارند، کیفیت شان بهتر است و هزینه کمتری هم روی دست راکب آن می گذارند. اما کسانی که برای رفت و آمدهای روزانه خود می خواهند از موتورسیکلت استفاده نمایند و بیشتر راحتی در رانندگی با موتور برایشان اهمیت دارد، سراغ بدون کلاچ ها می روند. البته این انتخاب یک دلیل دیگر هم دارد؛ به طور کلی حجم باک بنزین موتورهای بدون کلاچ کمتر از موتورهای کلاچ دار است.

چه موتورهایی احتیاج به مجوز دارند؟

قانون هدایت و رانندگی در کشورمان اینطور است که به موتورسیکلت های با حجم بالای 250 سی سی پلاک نمی دهد. حجم موتور این موتورسیکلت ها معمولا 400 یا 1000 است و اگر آن ها را در خیابان دیدید باید بدانید که یا غیرقانونی در حال تردد هستند یا به سازمان و نهادی مربوط می شوند. اما در پیست موتورسواری می توان از آنها استفاده کرد. کسانی که می خواهند از این موتورهای در پیست استفاده نمایند باید به هیأت موتورسواری ایران بروند تا پلاک مخصوص پیست بگیرند. بعد هم براساس کروکی محل استقرار موتور تا پیست موتورسواری، در مسیری معین به آن ها مجوز تردد داده می گردد. یک محدودیت دیگر هم درخصوص موتورسیکلت ها وجود دارد؛ حداکثر سرعت این وسایل نقلیه باید 120 کیلومتر باشد تا پلیس به آن ها پلاک بدهد. پس قاعدتا هر نوع موتورسیکلتی که بتواند سریع تر از 120 کیلومتر در ساعت حرکت کند، هرگز مجاز به تردد داخل شهرها نیست و باید در همان پیست ها جولان دهد.

اسکوتر برقی هم پلاک می خواهد

اسکوترهای برقی هم یکی از وسایل نقلیه دوچرخ هستند که در سال های اخیر حسابی هوادار پیدا نموده اند و اتفاقا خانم ها هم زیاد سراغ این نوع موتورها رفته اند. این موتورها تا سال گذشته (1397) احتیاج به پلاک گذاری نداشتند و به همین دلیل خیلی مورد استقبال قرار گرفتند. اما همین افزایش تعداد آن ها در معابر شهری و سخت شدن کنترل آن ها باعث شد هدایت و رانندگی در اواسط سال گذشته در ابلاغیه ای اعلام کند که اسکوترهای برقی هم باید از این پس پلاک دریافت نمایند.