نگاهی به مطالب ستون نویس های ترکیه، خودرو ملی یا عدالت ملی؟ - مجله ویراپارس

از سفر با سفر به استانبول در مهر ماه لذت ببرید. شهر زیبای استانبول یادگاری از حکمرانان قدرتمند عثمانی که در دوران شکوهشان شهری عظیم پایه ریزی کرده بودند.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، ستون نویس های روزنامه های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به گوشه نویس یاد می گردد٬ بخشی از فعالان رسانه ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می گذارد.

خبرنگاران کوشش می نماید تا با انتخاب گزینه های قابل توجهی از نوشته های ستون نویس های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت های رسانه ای و راهنمایی افکار عمومی این کشور را به دست دهد.

خودرو ملی یا عدالت ملی؟

فاتح آلتایلی، روزنامه خبرترک

رونمایی از خودرو ملی ترکیه در همه رسانه ها غوغا به پا کرد. انتظار می رفت من هم به عنوان روزنامه نگاری که سالیان سال آرزوی آن را داشته ام که یک خودرو با کیفیت فراوری داخل سوار شوم٬ در خصوص این موفقیت اقتصادی و ملی٬ مطلبی بنویسم.

اما نه دوستان عزیز. از من چنین انتظاری نداشته باشید. می خواهم چیز دیگری بنویسم. چیزی که قرار نیست مانند خودر ملی٬ ما را سرمست از غرور و افتخار کند٬ من امروز از چیزی حرف می زنم که قرار است از حالا تا آینده ای نامعلوم٬ موجب سرافکندگی و شرم و خجالت ما گردد. می خواهم در خصوص دستگاه قضای ترکیه بنویسم. می خواهم در خصوص حکمی بنویسم که دیروز برای روزنامه نگاران روزنامه سوزجو صادر شد.

چند تن از نویسندگان روزنامه سوزجو به اتهام عضویت در شبکه گولن و حمایت از تروریسم محکوم شدند و این حکم ناحق٬ یکی از سیاه ترین و ننگین ترین احکام صادره تاریخ دستگاه قضای ترکیه است. وقتی که حال و روز دستگاه قضا و دادگاه های ما چنین باشد٬ من عدالت ملی می خواهم و نه خودرو ملی.

فکرش را بکنید٬ آدمی مانند امین چولاشان و یا فردی مانند نجاتی که در عمرشان حاضر نمی شوند از کنار یک آدم دینی عبور کنند٬ به عضویت در شبکه گولن محکوم شده اند. چنین چیزی واقعیت ندارد. آنها گولنی نیستند. گولنی های واقعی راست راست راه می روند٬ آزادانه به تجارت و سیاست و فعالیت اجتماعی مشغولند و حتی بعضی از آنان٬ گذرشان به کاخ ریاست جمهوری می افتد.

همچنان که می دانید٬ طراحی خودروی ملی ترکیه در یکی از مهم ترین استودیوهای طراحی خودرو دنیا در ایتالیا اجرا شده است. این خودرو٬ از امنیت بالایی هم برخوردار است. اما ببینید! برای خودرو می توان چنین کاری کرد٬ ولی برای دادگاه و عدالت٬ نمی توان از چنین مدلی تبعیت کرد.

عدالت٬ چیزی نیست که در ایتالیا و هر کشور دیگری طرحش را بکشند و به داخل کشور بیاورند. من می توانم بهترین و امن ترین خودرو دنیا را از خارج وارد کنم و اتفاقی هم نیفتد. اما عدالت را نمی توان وارد کرد. عدالت و دادگاه صالح٬ پدیده ای است که به طور کامل باید در داخل کشور ایجاد گردد.

دوستان اصلاً از صدور حکم محکومیت نویسندگان روزنامه سوزجو شاد نشوید. ممکن است این اتفاق برای دیگران هم بیفتد. مثلاً اگر فردا پس فردا خیرالدین کارامان روزنامه نگار دین دار و اسلامی نزدیک به حزب عدالت و توسعه به اتهام شیطان پرستی و آتئیسم و کفر و الحاد متهم شد٬ نباید تعجب کرد!

حزب باباجان

طاها آک یول، روزنامه قرار

مصاحبه علی باباجان با شیرین پایزن در پایگاه تی 24 حاوی مطالب مهمی بود. مهم ترین نکته در سخنان باباجان٬ این بود که نقدها فعلی را٬ قبلاً هم بر زبان آورده بود.

به عنوان مثال او گفته است:هشدارها و نقدها من از سال 2010 میلادی شروع شد. من همان موقع هشدار دادم و گفتم: داریم اشتباه می کنیم. دارم می بینم که ترکیه در دام درامد طبقه متوسط بیفتد و نتواند به عالی ترین سطح درآمد و دستمزد برسد. تمام پیش بینی های ما درست از آب درآمد. بیکاری به حد رکورد رسیده و مسائل اقتصادی٬ پیچیده تر شده اند.

نکته مهم این است که از آن موقع تاکنون٬ به نقدها او توجهی نشده است. او حرف های مهمی در خصوص آینده ترکیه زده و گفته است:چیزی که من روی آن انگشت گذاشتم٬ این بود که باید حتماً به دنبال درآمد عالی و کلان ارزش افزوده باشیم. ایجاد ارزش افزوده٬ ارتباط مستقیمی با توان٬ مهارت٬ تحصیل و تخصص دارد. در شرایطی که میانگین تحصیل 25 ساله های ما در حد 6 کلاس ابتدایی باشد٬ چگونه می توان به ارزش افزوده فکر کرد؟

آری زمانی که علی باباجان به عنوان معاون اقتصادی نخست وزیر مسئولیت گرفته بود٬ در خصوص اهداف سیاسی اقتصادی سند 2023 میلادی گفته بود که ترکیه چاره ای جز اندیشیدن به افزایش درآمد کلان بخش ارزش افزوده ندارد.

این نکته مهم است که باباجان٬ در همان دوران هم زبان به انتقاد گگردده و چنین نیست که در داخل دولت و در دوران مسئولیت سکوت نموده باشد و امروز داد بزند. خیر. او قبلاً دیدگاه انتقادی داشته و حالا هم چنین دیدگاهی دارد.

به جای لیبی٬ به مسائل اقتصادی مان بیاندیشیم

فهمی کورو

مدت هاست نظامیان ما در سوریه هستند. سربازان ترکیه به خاطر تهدیداتی که از سوی گروه های تروریستی علیه امنیت ملی ما صورت می گرفت٬ در سوریه مانده اند.

دولت وفاق ملی٬ از ترکیه خواسته برای حفظ امنیت به کشور لیبی یاری گردد. معنی چنین درخواستی٬ اعزام نیرو است و حتماً در مدت کوتاهی٬ نیروهای ما رهسپار لیبی خواهند شد. همچنان که گفتیم٬ سوریه هم مرز ماست و به خاطر امنیتمان آنجا هستیم. اما در خصوص لیبی چه می توان گفت: برای لیبی بهانه ای داریم؟ آیا بهتر نیست به جای همه این اقدامات٬ اندکی به مسائل اقتصادی مان بیاندیشیم؟ مثلاً به این بیاندیشیم که منابع اقتصادی دولت ما محدود است.

ما مانند دیگر کشورهای منطقه بر دریای نفت و گاز نخوابیده ایم و از چنین نعمتی محروم هستیم. نه تنها محروم هستیم بلکه ناچاریم بخش قابل توجهی از بودجه کشورمان را صرف خرید نفت و گاز کنیم. دولت درآمد کلانی ندارد و باید به این فکر کنیم که قطعاً اعزام نیرو به لیبی٬ علاوه بر تمام مسائل سیاسی و امنیتی٬ باید به این حساب و کتاب هم توجه کند که تامین تجهیزات٬ مهمات و تدارکات آن٬ برای کشور ما هزینه بر است.